IGF-1 LR3 1mg van Magnus Pharma

Receptor Grade IGF-1 LR3 is in vitro biologisch actiever dan standaard IGF-1 LR3.
Resultaat hiervan is dat Receptor Grade IGF-1 LR3 betere resultaten levert dan standaard IGF-1 LR3.

Sequentie: MFPAMPLSSLFVNGPRTLCGAELVDALQFVCGDRGFYFNKPTGYGSSSRRAPQTGIV DECCFRSCDLRRLEMYCAPLKPAKSA 
Molaire massa: 9.111 Da 
Synoniemen:Long r3 IGF-1, LR3 IGF, IGF1 LR3, Long Arg3 IGF-1

IGF-1 LR3 (Lange R3 IGF-1

IGFB-binding en de verhoogde biologische activiteit van lange R3 IGF-1

De sequentie van IGF-1 LR3 en spiergroei

IGF-1 LR3 bouwt nieuw spierweefsel op door stikstofretentie en eiwitsynthese te bevorderen. Dit veroorzaakt de groei van spieren door zowel hyperplasie (een toename van het aantal spiercellen) als mitogenese (de daadwerkelijke groei van nieuwe spiervezels). IGF-1 LR3 maakt spiervezels dus niet alleen groter, maar maakt er ook meer. Daarom kan IGF de genetische mogelijkheden in termen van spierweefsel en celtelling daadwerkelijk veranderen. IGF verhoogt en differentieert het aantal en de soorten aanwezige cellen.

IGF-1 LR3 is een synthetisch analoog van de natuurlijk bestaande insulinegroeifactor (IGF), een residu van 93 aminozuren. Modificaties van de natuurlijke vorm vonden plaats door de vervanging van Arg door Glu op positie 3, wat resulteerde in een code R3, en ook een uitbreiding van een aminozuur van 13 aan de B-terminus. Net als IGF-1 is aangetoond dat R3 de ontwikkeling en groei van cellen induceert.

Uit onderzoek met transgene en knockoutmuizen is gebleken dat het de ontwikkeling en groei ervan kan reguleren. Het speelt een belangrijke rol als regulator in de G1- tot S-fase van de celcyclus. Bij toepassing op cardiomyocytculturen heeft R3 een grote toename laten zien in de expressie van prolifererende celkernantigeen en in verschillende cyclinen die betrokken zijn bij celprogressie, evenals bij de labeling van bromodeoxyuridine (BrdU) (Kajstura et al. 1994). Andere effecten op cellijnen zijn een verhoogde celoverleving, remming van de apoptotische routes, een langere levensduur van de cultuur en een verhoogde recombinatie van eiwitproductie (Fang et al. 1997). In een ander onderzoek heeft de toepassing van LR3 IGF-1 geleid tot een drie- tot vijfvoudige toename van de opname van bromodeoxyuridine in de myocyt. Maar het heeft ook aangetoond dat de werking van IGF-1 LR3 werd geblokkeerd door de ERK- en P13K-labeling, waardoor de opname van BrdU volledig werd stopgezet. Verder is aangetoond dat IGF-1 R3 in mycocyten de deling van cardiomyocyten in vivo stimuleert (Sundgren et al. 2003). Er is ook gesuggereerd dat IGF-1-Long 3R krachtiger is dan IGF-1 vanwege zijn lage bindingscapaciteit met alle bekende IGF-bindende eiwitten (Tomas et al. 1995). In een ander onderzoek werd LR3-IGF-1 in verschillende hoeveelheden toegediend om de effecten op de somatotrope as (plasmaconcentraties van IGF-1 en 2, IGFBP's) te onderzoeken. Zij rapporteerden dat de plasmaconcentratie van Long-R3 toenam bij subcutane toediening, maar dat dit gedrag niet optrad bij orale toediening. Bovendien verlaagde LR3 de concentraties van natief IGF-1 in rbGH-geïnjecteerd bij kalveren, maar L-R3 verhoogde de concentraties van IGF-II bij subcutane toediening met L-R3. Parenterale toediening van Long R3 IGF-1 verlaagde de groeihormoonconcentratie, maar had geen effect op Het secretoire systeem. Er werd ook gerapporteerd dat de somatotrofe acis in principe functioneert bij pasgeboren kalveren en beïnvloed kan worden door voeding, groeihormoon en Long-R3-IGF-1 (IGF1-LR3). (Hammon en Blum 1997).

De halfwaardetijd van IGF-1 LR3 en de effecten ervan

Het heeft een aanzienlijk langere halfwaardetijd dan andere vormen, bijna 20-30 uur. Wanneer IGF-1 LR3 actief is, heeft het meerdere effecten op weefsels in spiercellen. Het speelt een essentiële rol bij spiervernieuwing. IGF-1 LR3 stimuleert zowel de groei als de differentiatie van stamcellen. IGF-1 LR3 verhoogt de activiteit van satellietcellen, spier-DNA, spiereiwitgehalte, spiergewicht en spierdoorsnede. Het belang van IGF-1 LR3 ligt in het feit dat al zijn duidelijke effecten spiergroei stimuleren. Deze effecten worden versterkt in combinatie met krachttraining.

De eiwitproductie verloopt beter, samen met de absorptie van aminozuren als energiebron. Het verbetert het gebruik van vet als energiebron. In mager weefsel voorkomt IGF-1 LR3 dat insuline glucose door de celmembranen transporteert, waardoor de cellen moeten overschakelen op vetverbranding als energiebron. IGF-1 LR3 bootst ook insuline in het menselijk lichaam na.

Misschien wel de meest opmerkelijke en ook sterke invloed die het heeft op het menselijk lichaam, is het vermogen om hyperplasie te veroorzaken, wat een duidelijke celdeling is. Hypertrofie is wat ontstaat tijdens krachttraining; het is een toename van de grootte van spiercellen. Volwassen mensen hebben een vast aantal spiercellen, dat met training groter kan worden, maar het aantal spiercellen neemt niet toe. Maar met dit preparaat kunt u hyperplasie induceren, wat daadwerkelijk het aantal spiercellen in de spier verhoogt. Onderzoek toont aan dat bij krachttraining de nieuwe cellen zich sneller ontwikkelen en sterker en dichter worden.

---

 

IGF-1 LR3 gebruikt in KLINISCH ONDERZOEK

IGF-1 LR3 speelt een belangrijke rol in de groei bij kinderen en blijft resultaten boeken bij volwassenen. Het wordt aangemaakt in het menselijk lichaam en heeft ideale niveaus tijdens de puberteit. In de meeste onderzoeken is de maximale actieve duur voor IGF-1 LR3-onderzoeken 50 dagen aan en 20-40 dagen uit. De meest gebruikte dosering tijdens klinisch onderzoek ligt doorgaans tussen 20 mcg en 120 mcg per dag.

Tijdens de puberteit is IGF het meest verantwoordelijk voor de natuurlijke spiergroei die gedurende deze paar jaar plaatsvindt. IGF doet veel verschillende dingen in het menselijk lichaam; de meest positieve effecten zijn onder andere een verhoogd aminozuurtransport naar cellen, een verhoogd glucosetransport, een verhoogde eiwitsynthese, een verminderde eiwitafbraak en een verhoogde RNA-synthese.

Misschien wel het meest interessante en krachtige effect dat IGF op het menselijk lichaam heeft, is het vermogen om hyperplasie te veroorzaken, wat een daadwerkelijke splitsing van cellen is.

In spiercellen worden eiwitten en hun celcomponenten gestimuleerd. De eiwitsynthese neemt toe, samen met de absorptie van aminozuren. Als energiebron mobiliseert IGF-1 vet voor gebruik als energiebron in vetweefsel. In mager weefsel voorkomt IGF dat insuline glucose door de celmembranen transporteert. Hierdoor moeten de cellen overschakelen op vetverbranding als energiebron.

 Onderzoeksgebruik van IGF-1 LR3

- vergrote aminozuurtransporterende cellen
- verhoogde eiwitproductie
- verminderde eiwitafbraak
- versterkt glucosetransport
- verbeterde RNA-combinatie