Nandrobolin Nandrolone Decanoate 250mg/ml 10 Ampoules

Nandrobolin-250 (ampullen) is algemeen bekend als Deca-Durabolin, nandrolondecanoaat

Andere alternatieve namen voor Nandrobolin-250 (ampullen) (Nandrolone Decanoate): Alpha-Pharma Nandrolon Decanoate, Nandrolon Decanoate, Duraboline, Deca-Durabolin 250 mg 10, Nandrobolin-250 (ampullen) 250 mg 10.

Dit zijn allemaal verschillende merken van dezelfde werkzame stof – Nandrolon Decanoate

Nandrolon (INN, BAN), ook bekend als 19-nortestosteron of 19-norandrostenolon, is een synthetische anabole androgene steroïde (AAS) afgeleid van testosteron. Het medicijn zelf is oraal inactief vanwege het ontbreken van een 17α-alkylgroep (waardoor het kwetsbaar is voor uitgebreid first-pass metabolisme) en wordt niet daadwerkelijk in de geneeskunde gebruikt. In plaats daarvan wordt nandrolon gebruikt in de vorm van diverse langwerkende prodrug-esters (zie nandrolon-ester) voor intramusculaire injectie, waarvan de meest voorkomende nandrolondecanoaat (Deca-Durabolin, Eubolin, Retabolil) en, in mindere mate, nandrolonfenylpropionaat (Durabolin, Fenobolin) zijn.

De positieve effecten van het medicijn zijn onder andere spiergroei, stimulatie van de eetlust en een verhoogde productie van rode bloedcellen, evenals een hogere botdichtheid. Klinische studies hebben aangetoond dat het effectief is bij de behandeling van bloedarmoede, osteoporose en sommige vormen van neoplasie, waaronder borstkanker, en dat het ook werkt als een anticonceptiemiddel op basis van progestageen.

In tegenstelling tot testosteron en bepaalde andere anabole steroïden wordt nandrolon niet gepotentieerd in androgene weefsels zoals de hoofdhuid, huid en prostaat, waardoor de schadelijke effecten in deze weefsels tot op zekere hoogte worden verminderd. Dit komt doordat nandrolon door 5α-reductase wordt gemetaboliseerd tot het veel zwakkere androgeen 5α-dihydronandrolone (DHN), dat zowel een verminderde affiniteit voor de androgeenreceptor (AR) heeft ten opzichte van nandrolon in vitro als een zwakkere androgene activiteit in vivo. Het ontbreken van alkylering op de 17α-koolstof vermindert het hepatotoxische potentieel van nandrolon drastisch. Oestrogene effecten als gevolg van de reactie met aromatase worden ook verminderd door een verminderde enzyminteractie, maar effecten zoals gynaecomastie en een verminderd libido kunnen nog steeds optreden bij voldoende hoge doses.

Nandrolon heeft een zeer hoge verhouding tussen anabole en androgene werking. Sterker nog, nandrolonachtige AAS, zoals nandrolon zelf en trenbolon, zouden een van de hoogste verhoudingen tussen anabole en androgene werking van alle AAS hebben. Dit wordt toegeschreven aan het feit dat, terwijl testosteron wordt versterkt door omzetting in dihydrotestosteron (DHT) in androgene weefsels, het tegenovergestelde geldt voor nandrolon en vergelijkbare AAS (d.w.z. andere 19-nortestosteronderivaten). Nandrolonachtige AAS, namelijk nandrolon-esters, zijn dan ook de meest gebruikte AAS in klinische settings waar anabole effecten gewenst zijn; bijvoorbeeld bij de behandeling van aids-geassocieerde cachexie, ernstige brandwonden en chronische obstructieve longziekte. AAS met een zeer hoge anabole/androgene werking, zoals nandrolon, hebben echter nog steeds significante androgene effecten en kunnen bij langdurig gebruik symptomen van virilisatie veroorzaken, zoals hirsutisme en stemverlaging bij vrouwen en kinderen.

Het gebruik van nandrolon is direct aantoonbaar in haar of indirect aantoonbaar in urine door te testen op de aanwezigheid van 19-norandrosteron, een metaboliet. Het Internationaal Olympisch Comité heeft een limiet van 2,0 μg/l 19-norandrosteron in urine vastgesteld als bovengrens, waarboven een atleet verdacht wordt van doping. In de grootste nandrolonstudie, uitgevoerd onder 621 atleten tijdens de Olympische Spelen van Nagano in 1998, testte geen enkele atleet meer dan 0,4 μg/l. 19-Norandrosteron werd geïdentificeerd als een sporenverontreiniging in commerciële preparaten van androstenedione, dat tot 2004 in de VS zonder recept verkrijgbaar was als voedingssupplement.

In 1999 deden zich een aantal gevallen van nandrolon voor in de atletiek, waaronder bekende atleten zoals Merlene Ottey, Dieter Baumann en Linford Christie. Het jaar daarop bleek de toenmalige detectiemethode voor nandrolon echter gebrekkig. Mark Richardson, een Britse Olympische estafetteloper die positief testte op de stof, gaf een aanzienlijke hoeveelheid urinemonsters af in een gecontroleerde omgeving en testte positief op de drug, wat aantoonde dat er vals-positieve uitslagen konden optreden, wat leidde tot een herziening van zijn wedstrijdverbod.

Nandrolonegebruik als dopingmiddel in de sport

Nandrolone werd voor het eerst gesynthetiseerd in 1950. Het werd eerst geïntroduceerd als nandrolonfenylpropionaat en vervolgens als nandrolondecanoaat, in 1959 en 1962. respectievelijk.
Nandrolone was waarschijnlijk een van de eerste steroïden die in de jaren 60 als dopingmiddel in de sport werd gebruikt. Het is sinds 1974 verboden op de Olympische Spelen.

Bekend onder de namen

Deca, Deca Durabolin, Nandrolon Decanoaat

Indicaties

Nandrobolin is geïndiceerd voor de behandeling van chronische infecties, herstel na een uitgebreide operatie of ernstig trauma waarbij het katabole effect moet worden teruggedraaid, evenals voor de behandeling van bloedarmoede, kanker en het syndroom van Turner.

Presentatie

Elke doos bevat 10 ampullen van 1 ml (250 mg/ml).